ie is Irene?

Psychosociaal gesprekstherapeut en  ervaringsdeskundige in eetstoornissen, gebruikmakend van o.a. Reiki, wandelcoaching, kunstzinnige opdrachten en de natuur.

Nadat ik tien jaar gepassioneerd bij een hard groeiende en inmiddels grote ggz-instelling heb gewerkt, heb ik nu drie jaar een eigen praktijk aan huis in Spaarndam.

Mijn gezin en ik wonen daar op een heerlijke buitenplek en toch onder de mensen. Ik ben getrouwd en heb vier zoons. 

Ik deed als kind de balletacademie in Amsterdam en ging daarna eerst de pabo, toen een psychosociaal beroep doen en de eetstoornissen-wereld in. Gaandeweg vond ik een gevoel van herkenning binnen de antroposofische levensfilosofie. Maar ook sjamanisme en ayurveda vind ik interessant en wat mij betreft komen veel al oude denkbeelden in essentie overeen met elkaar. 

Vanuit een diep en oud gevoel van herkenning en daarna thuis komen in mezelf ben ik me gaan verdiepen in Reiki. In het kort: Reiki is universele levensenergie. Met een bewuste levensstijl kan er levensenergie aan jezelf geven worden én kun je het door geven aan anderen middels handopleggingen. Ik heb mijn eerste en tweede graad Usui Reiki behaald en heb de intentie daar meer mee te doen, omdat dit zo ‘waar’ voor mezelf voelt. Voor de geïnteresseerde, werk ik daar ook mee in de begeleiding en kan ik volledige behandelingen geven. Warmte terug het lichaam in helpen kan bevroren gevoelens of blokkades doen smelten, waardoor de chakra’s kunnen openen en er innerlijke verbinding of heling kan ontstaan.

Niet altijd heb ik zo trouw kunnen of durven zijn aan wie ik ben; Toen mijn eetstoornis in mijn leven kwam, hielp deze mij om me te weren tegen te pijnlijke gevoelens en mijn idee raar te zijn. De eetstoornis was mij van dienst, zodat ik door kon gaan in een lange, moeilijke periode, waarin ik worstelde met mijn identiteit, autonomie en de situatie. Ik raakte steeds ‘verder weg van wie ik in wezen voelde te zijn’ en vluchtte  steeds meer in een kleine wereld waarin het enkel nog ging over mijn overzichtelijke eetstoornis. 

Ik hoefde niet te leven met wie ik was en dát was dan ook de waarde van mijn eetstoornis. Dat wetende, kon ik gaan verlangen naar wél leven en mezelf laten zien en oefenen met mijn fundamentele angsten die het gewone leven mij bracht. Ik kon gaan leren mij veilig te voelen met wie ik was. Iets dat voor mij nieuw bleek.

Mijn eetstoornis ligt alweer 18 jaar volledig achter mij (ja dat kan echt!!), maar de les van het leven gaat ook bij mij altijd door. Soms zijn dingen gewoon naar en lastig. Maar wel belangrijk om te ervaren… Die schoonheid daarvan ben ik gaan zien.

Om met de moeilijke dingen des levens om te gaan is niet per se een eetstoornis nodig en bij dat ontdekken en ervaren wil ik je graag helpen.